🦝 Oznaczenia Na Metce Odzieżowej

Dom niedziela, 19 maja 2019 Jak to uprać?! Jak czytać symbole na metkach, by nie zniszczyć ubrań? Fot. Manuel Breva Colmeiro / Getty Images Oznaczenia metek to bardzo często ciąg nieznanych znaków, które trudno rozszyfrować. Ich poznanie jest jednak niezbędne do tego, by nasze rzeczy na długo zachowały swój kolor, formę i strukturę. Oznaczenia prania na metkach są więc poniekąd instrukcją obsługi, jak z daną tkaniną powinniśmy postępować. Sprawdź, jak czytać symbole i co one oznaczają. Część z nas zupełnie nie przejmuje się symbolami umieszczonymi na metkach naszych ubrań. Co więcej, niektórzy zaraz po kupnie odzieży wycinają metki, pozbywając się tym samym informacji na temat właściwego prania. Do czego służy oznaczenie prania? W prawidłowym praniu ubrań należy wziąć pod uwagę szereg istotnych czynników – temperaturę, możliwość odwirowania rzeczy i ich ewentualnego suszenia, pranie chemiczne lub z użyciem wybielaczy, a nawet to, z jakimi kolorami i teksturami łączyć ubrania. Oznaczenia prania na metkach to nic innego, jak krótka instrukcja obsługi prania, dzięki której nasze rzeczy nie stracą na jakości. Dodatkową przydatną informacją jest również metka ze składem naszych ubrań. To również istotna wskazówka do tego, jak prawidłowo pielęgnować ubrania. Oznaczenia prania na metce dzielą się na podstawowe kategorie: pranie (pojemnik z wodą), wybielanie (trójkąt), suszenie (kwadrat lub koło). Oznaczenia prania a temperatura Oznaczenia prania na metkach dotyczące możliwości samego prania to symbol pojemnika z wodą. Należy zwrócić uwagę na to, czy jest on przekreślony, czy nie. Symbol „X” oznacza, że czynność prania danej rzeczy w wodzie jest niedozwolona. Najczęściej dotyczy to wyrobów z futra lub skóry. Jeśli jednak znak prania nie jest przekreślony, warto sprawdzić, jakie inne symbole występują wraz z nim, np. pojemnik z wodą z dłonią w środku oznacza, że dana rzecz powinna być prana ręcznie. Następne istotne oznaczenia dotyczą ostrożności obchodzenia się z daną tkaniną. Pojemnik z wodą, pod którym znajduje się jedna kreska, informuje nas o zachowaniu ostrożności (warto wówczas zabezpieczyć daną rzecz, wkładając ją do woreczka na pranie i ustawiając wirowanie na mniejszą liczbę obrotów). Symbol pojemnika z wodą, pod którym występują dwie poziome kreski, oznacza natomiast rzecz bardzo delikatną. Często występuje w połączeniu z koniecznością prania w niskiej temperaturze i brakiem możliwości wirowania. Oznaczenia prania na metce dotyczące temperatury są przedstawione za pomocą kropek: jedna kropka – konieczność prania w temperaturze do maksymalnie 30℃, dwie kropki – możliwość prania w 40℃, trzy kropki – rzeczy, które możemy prać w temperaturze 60℃. Rzeczy, które możemy gotować, czyli prać w temperaturze 90℃, najczęściej na metce w symbolu pojemnika z wodą mają wpisaną liczbę 90. Oznaczenia prania tkanin i ich suszenie Oznaczenia prania tkanin dotyczące suszenia to symbole, z których korzysta stosunkowo mało osób, odnoszą się one bowiem do możliwości suszenia mechanicznego. Opisują to symbole koła lub kwadratu, które przybierają różne kombinacje. Zakaz suszenia wyrażony jest pustym kwadratem, przekreślonym kwadratem lub przekreślonym kołem w kwadracie. Warto też zwrócić uwagę na symbole dotyczące dozwolonej pozycji, w której możemy bezpiecznie wysuszyć nasze ubrania. Kwadrat z trzema pionowymi paskami oznacza suszenie w pozycji pionowej, co jest możliwie w przypadku większości ubrań. Pozioma kreska w kwadracie sugeruje konieczność suszenia w pozycji poziomej (leżącej). Dotyczy to przede wszystkim swetrów i dzianin, które pod wpływem wiszenia mogą rozciągnąć się, tracąc tym samym swoją formę. Ukośne kreski w rogu kwadratu to znak, by nasze ubrania wysuszyć w cieniu. Odnosi się to najczęściej do ubrań delikatnych w ciemnych kolorach, które łatwo płowieją pod wpływem działania promieni słonecznych. Stosowanie wybielaczy i pranie chemiczne – oznaczenia prania na ubraniach Koła z literami w środku bądź trójkąty to oznaczenia prania sugerujące konieczność prania chemicznego. Dlatego, widząc te symbole, warto oddać nasze rzeczy do profesjonalnej pralni chemicznej. Pranie tak oznaczonych rzeczy w pralce z użyciem wody i zwykłych detergentów niszczy bowiem odzież, jej strukturę i kolor. Oznaczenia prania w kształcie trójkąta to z kolei symbole mówiące nam o możliwości wybielania danej rzeczy. Przekreślony trójkąt to znak, iż danej rzeczy nie możemy wybielać i chlorować. Trójkąt z symbolem „Cl” w środku to oznaczenie pozwalające nam zarówno na wybielanie, jak i chlorowanie. Trójkąt z ukośnymi liniami sugeruje natomiast konieczność użycia wybielaczy tlenowych. Czego najchętniej używasz do prania? Płynu czy proszku? Oznaczenia pralki Pomocne w codziennym praniu są niewątpliwie oznaczenia prania na pralce. Programy „delikatne”, „pranie ręczne”, „sport”, „wełna”, „jedwab”, „kurtki” itd. w znacznym stopniu pozwalają na uniknięcie błędu przy odczytaniu metki. Należy jednak pamiętać, iż oznaczenia prania odzieży umiejscowione na pralce są jedynie symbolami umownymi i nie mogą ostatecznie przesądzać o wyborze prawidłowego prania. W pierwszej kolejności zawsze należy kierować się zaleceniami na metce.

Kraj pochodzenia na metce odzieżowej – pobierz e-book Spis treści Mimo iż nazwa kraju pochodzenia produktu pojawia się na metkach dość często, jej podawanie nie jest prawnym obowiązkiem (zarówno na gruncie prawa unijnego, jak i polskiego). ^{Powszechną praktyką na rynku jest umieszczanie na metkach produktów tekstylnych infografiki dotyczącej sposobu ich konserwacji, która bazuje na następujących symbolach: Dzięki nim kupujący wie, w jaki sposób dbać o odzież, aby służyła jak najdłużej. Jest to szczególnie istotne w dzisiejszych czasach, w których przemysł odzieżowy stara się neutralizować swój wpływ na środowisko. Umieszczanie przez producentów łatwych do odczytania symboli i stosowanie się do nich przez konsumentów ma niezaprzeczalny wpływ na ochronę środowiska. Czytaj więcej Mimo że brak jest przepisów prawnych nakazujących stosowanie tych symboli, stały się one standardem w zasadzie na całym świecie. Można to zawdzięczać przede wszystkim Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO), która wypracowała normę dotyczącą systemu oznaczania sposobu konserwacji tekstyliów z zastosowaniem ww. symboli. Zarejestrowane symbole Co może jednak zdziwić niejednego przedstawiciela branży odzieżowej, symbole konserwacji tekstyliów są chronione jako znaki towarowe. Uprawnionymi do nich są GINETEX (Groupement International d'Etiquetage pour l'Entretien des Textiles, fr. Międzynarodowa Grupa Etykietowania Tekstyliów) i COFREET (Comité Français de l'Étiquetage pour l'Entretien des Textiles, fr. Francuski Komitet ds. Znakowania Tekstyliów). Co istotne dla poniższych uwag, symbole zaczęły być używane na rynku już w latach 60. Tymczasem pierwsze ich zgłoszenia do ochrony jako znaków towarowych pochodzą z końca lat 70. i początku lat 80. W 1990 r. GINETEX i COFREET wyraziły zgodę na stosowanie tych symboli w normach ISO. Zakres ochrony Znaki GINETEX są chronione w zasadzie na terytorium całej UE, a także w wielu krajach poza nią. Jedyne kraje UE, które odmówiły rejestracji symboli jako znaków, to Chorwacja i Hiszpania. Symbole te są chronione również w Polsce jako znaki międzynarodowe. Zakres ochrony znaków towarowych GINETEX nie jest jednolity w poszczególnych krajach. W niektórych znaki GINETEX zostały zarejestrowane w klasach towarowych (np. dla odzieży, zabawek, obuwia, produktów tekstylnych itp.), a w innych tylko w klasach usługowych (np. dla świadczenia usług informacji i doradztwa w zakresie konserwacji tekstyliów i wyrobów włókienniczych). W Polsce znaki GINETEX są chronione tylko w klasach usługowych (37, 40, 41 i 42). Żądanie opłat licencyjnych GINETEX żąda uiszczania opłat licencyjnych za korzystanie ze swoich znaków, tj. np. za umieszczanie ich na metce wszytej do odzieży. Czy słusznie? W pierwszej kolejności wątpliwe jest, czy producent odzieży umieszczający symbole na metce używa ich do oznaczania jakichkolwiek towarów lub świadczenia jakichkolwiek usług w charakterze znaku towarowego. Znaki GINETEX wydają się być ponadto podatne na unieważnienie z uwagi na ich opisowy charakter. Znaki te składają się bowiem wyłącznie z elementów służących w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju usług, których znak dotyczy – tj. usług informacji o sposobie konserwacji tekstyliów. Innymi słowy, na datę zgłoszenia znaków do rejestracji same w sobie stanowiły one informację, którą przekazywały. Co więcej, już w momencie zgłoszenia znaków GINETEX do rejestracji na rynku istniała utrwalona praktyka handlowa, która pozbawiła to oznaczenie dostatecznych znamion odróżniających w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego. Symbole GINETEX pierwotnie były co prawda fantazyjne, ale wskutek równoległego używania ich przez wielu przedsiębiorców w odniesieniu do określonych towarów/usług utraciły w percepcji docelowego kręgu odbiorców zdolność odróżniającą jeszcze przed datą zgłoszenia do rejestracji. Jeżeli nawet na datę zgłoszenia znaków GINETEX miały one jeszcze zdolność rejestracyjną, to na skutek zaniedbań GINETEX związanych z brakiem skutecznej ochrony swoich symboli obecnie stały się w obrocie zwyczajowymi oznaczeniami, powszechnie używanymi na rynku. Symbole te są używane nie tylko przez podmioty spełniające normy ISO, ale również przez innych przedsiębiorców. Doszło więc do ich degeneracji co najmniej w części klas. Używanie rzeczywiste Co więcej, trudno uznać, aby znak GINETEX był używany w sposób rzeczywisty dla oznaczania towarów, dla których został zarejestrowany (tj. dla odzieży, obuwia i wszelkich pozostałych tekstyliów). Tymczasem prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek nieużywania znaku w sposób rzeczywisty w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu lat po dniu wydania decyzji o rejestracji znaku. Przez używanie rzeczywiste rozumie się używanie danego oznaczenia w charakterze znaku towarowego, czyli w jego podstawowej funkcji oznaczenia handlowego pochodzenia towarów lub usług. Trudno uznać, aby znaki GINETEX były używane na odzieży czy innych tekstyliach dla wskazania pochodzenia tych towarów od GINETEX. Wręcz przeciwnie, takie towary są najczęściej oznaczone znakami towarowymi ich producentów. Znaki GINETEX są zazwyczaj umieszczane w miejscach mało widocznych i nie są odbierane jako identyfikujące ich pochodzenie. Zdaniem autorki Sylwia Stepaniuk-Cieśla Senior Associate, adwokat w ROA Rasiewicz & Associates Niniejsza sprawa jest dowodem na to, że sama rejestracja znaku towarowego nie wystarczy dla jego ochrony. GINETEX nie zadbał o skuteczność ochrony swoich symboli na rynku. Gdyby ISO (lub podmioty certyfikujące według norm ISO) pośredniczyło w zawieraniu umów licencyjnych lub pobieraniu opłat licencyjnych na rzecz GINETEX z tytułu korzystania ze znaków, sytuacja prawna GINETEX byłaby mocniejsza. Przemawiałoby to za uznaniem, że GINETEX dołożył starań, aby chronić swoje znaki. GINETEX powinien był również aktywnie zwalczać naruszenia swoich znaków. Strategia rejestracyjna znaków towarowych przyjęta przez GINETEX utrudnia jednak prowadzenie przeciwko niemu postępowań zmierzających do unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia jego znaków. GINETEX rejestrował swoje znaki lokalnie (krajowo) i międzynarodowo (przez WIPO). Żaden z jego znaków nie jest znakiem unijnym. Powoduje to, że producent odzieży działający np. na trzech rynkach europejskich, w których znaki GINETEX są chronione, będzie musiał wszcząć niezależne postępowania w trzech jurysdykcjach, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Zdecydowanie podnosi to koszty takich działań. Biorąc przy tym pod uwagę wysokość opłat licencyjnych żądanych przez GINETEX, atakowanie znaków GINETEX odrębnie przez poszczególnych przedsiębiorców stosujących jego symbole może być nieopłacalne biznesowo.} Nazwa dla marki modowej ma istotne znaczenie. Otóż to, w branży lifestylowej marka ma znaczące znaczenie, a jej nieodzownym atrybutem jest także nazwa. Odpowiednia nazwa dla marki modowej wyróżnia ją, nadaje jej charakter, indywidualność, przyciąga uwagę potencjalnego klienta. Jest widoczna na metce, opakowaniu, formularzu zwrotu Znaczki na metkach można podzielić na kilka kategorii, czyli na symbole prania dotyczące zarówno sposobu oraz temperatury, a także na oznaczenia dotyczące sposobu suszenia, prasowania czy ewentualnego zastosowania środków chemicznych. Metki najczęściej się odcina, ale nie jest to najlepsza praktyka, gdyż wypranie ubrania czy tekstyliów niezgodnie z zaleceniami producenta może doprowadzić do ich zniszczenia. Warto zatem, nawet jeśli metki odetniemy, zachować je z adnotacją, z którego elementu garderoby pochodzą. Symbole prania okażą się bardzo pomocne zwłaszcza w przypadku pierwszego prania nowo zakupionych ubrań. Jak zatem czytać znaczki na metkach? Jeśli chodzi o podstawowe symbole prania, wszystkie wyglądają podobnie – przedstawiają miskę, wewnątrz której w stopniach Celsjusza podana jest maksymalna temperatura prania. Jeśli miska jest przekreślona, oznacza to, że danej tkaniny w ogóle nie pierzemy. Symbol prania z ręką zanurzoną w misce wskazuje na pranie ręczne, natomiast kreska pod miską oznacza konieczność prania z zachowaniem szczególnych środków ostrożności. Jak widać, oznaczenia na metkach są bardzo sugestywne. Symbole prania – środki chemiczne i wybielanie Jeśli chodzi o znaczki na metkach dotyczące stosowania środków chemicznych, przedstawiają one kółka i należy je czytać następująco: - samo kółko oznacza, że tkaniny można czyścić chemicznie, - przekreślone kółko zakazuje czyszczenia chemicznego, - litera P w kółku wskazuje, że do czyszczenia można użyć chloroetylenu lub benzyny, - litera F w kółku dopuszcza czyszczenie tylko w benzynie, - litera W w kółku zezwala na czyszczenie na mokro, - litera A w kółku to z kolei zalecenie czyszczenia w organicznych rozpuszczalnikach. Te symbole na metkach są już nieco bardziej skomplikowane, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by przy ich rozszyfrowywaniu pomóc sobie ściągami dostępnymi w internecie. Symbole prania w wersji graficznej znaleźć można także w artykułach zgromadzonych na tej stronie. A co ze znaczkami dotyczącymi wybielania? Te z kolei przedstawiają trójkąt. Sam trójkąt oznacza, że tkaniny można wybielać, przekreślony zakazuje tej czynności. Trójkąt z Cl w środku oznacza możliwość chlorowania, taki sam przekreślony zabrania tej czynności. Trójkąt z dwiema równoległymi kreskami w środku pozwala na wybielanie tlenowe. Jak czytać pozostałe symbole na metkach – suszenie i prasowanie Symbole suszenia graficznie przestawiają kwadrat z dodatkowymi elementami. Należy je czytać w następujący sposób: - kwadrat – suszyć bez użycia mechanicznej suszarki, - przekreślony kwadrat – nie suszyć, - kwadrat z półokręgiem u góry – suszyć rozwieszone, - kwadrat z trzema pionowymi kreskami – suszyć w pozycji pionowej, - kwadrat z poziomą kreską – suszyć w pozycji poziomej, - kwadrat z dwiema skośnymi kreskami – suszyć w cieniu, - kwadrat z kółkiem w środku – suszyć bębnowo, - kwadrat z przekreślonym kółkiem – nie suszyć bębnowo, - kwadrat z kółkiem w środku i kreską pod spodem – suszyć z zachowaniem ostrożności. Symbole na metkach dotyczące prasowania są już zdecydowanie łatwiejsze to rozszyfrowania, gdyż przedstawiają żelazko i kropki. Jedna kropka oznacza maksymalną temperaturę prasowania 110 stopni Celsjusza, dwie - 150 stopni Celsjusza, trzy – max. 200 stopni Celsjusza. Przekreślone żelazko oznacza, że danej tkaniny w ogóle nie należy prasować, a przekreślenie pary pod żelazkiem oczywiście oznacza prasowanie bez użycia pary. ^{Metki do ubrań – oznaczenia. Metki do ubrań możemy wykonać z naszym logotypem – np. wszyte w kark lub takie z oznaczeniem metody prania danego produktu. Takie metki najczęściej wszywane są w wewnętrzny bok koszulki. To jakie oznaczenia umieścisz na metce, zależy od rodzaju odzieży oraz wykonanego na nim nadruku.} Rodzaje wełny i oznaczenia na metkach Super ‘S (np. 80’s, 140’s, 200’s)– wszystkie te oznaczenia dotyczą średnicy włókien użytych do utkania tkaniny. Im wyższe ‘S, tym cieńsze i delikatniejsze włókna. Przykładowo 100 m nici super 100’s waży 1 g. W praktyce wygląda to tak, że im wyższe „S”, tym mniej trwały materiał, cieńszy i milszy w dotyku oraz rzecz jasna droższy. Niższe „S – ki” nadają się do częstszego użytkowania, zazwyczaj są bardziej szorstkie i mniej się gniotą. W przypadku koszul bardzo dobrą jakość otrzymujemy przy 80 – 120 ‘s, natomiast garnitury warte uwagi zaczynają się od 100 ‘s wzwyż. Średnicę włókien mierzy się w mikrometrach. Pomimo tego, że najczęściej na metkach widnieją zwroty super ‘s, to niektórzy producenci podają grubość włókna bezpośrednio w mikronach. Na przykład podana wartość 18,5 mikrona jest wtedy jednoznaczna z super 100 ‘s, zaś 14,5 qm to już 180 ‘s. High twist – oznacza wełnę wysokoskrętną. Podczas przędzenia poszczególne włókna wełny czesankowej zostają skręcone ze sobą więcej niż 60 – 80 razy, co stanowi normę. Do tego procesu wymagane są długie, dobrej jakości włókna. Ściśle skręcone i dość mocno naprężone sprawiają, że tkanina jest mocniejsza, lżejsza, bardziej przewiewna oraz mniej podatna na zagniecenia. Garnitury z mocno skręconej wełny rekomenduje się na okresy wysokich temperatur. Super cento – mówi nam, że garnitur powstał z wełny czesankowej, przeważnie merynosowej, której włókna są tak cienkie, że jeden gram takiej nici ma ponad 100 m długości. To wyrażenie jest alternatywne do super ‘S i oznacza przynajmniej 100’s. Często runo na supercenta zbiera się z podbrzusza i podgardla merynosów, co równa się lepszej jakości. Virgin wool, lana vergine – w dosłownym tłumaczeniu oznacza wełnę dziewiczą. W rzeczywistości może mieć dwie definicje. Po pierwsze pochodzi z pierwszego strzyżenia owiec, czasami już młodych jagniąt (to najdelikatniejsza postać virgin wool). Po drugie odnosi się do wełny, która nie została nigdy wcześniej wykorzystana, przetworzona lub tkana. Ten typ bywa pozyskiwany głównie od owiec dorosłych. Tak czy inaczej będzie to zawsze wełna lepszej jakości. Pure new wool, pura lana vergine, reine schurwolle – czyli czysta, żywa wełna. Ten typ pochodzi bezpośrednio od żywych owiec i został skręcony w przędzę po raz pierwszy. To znaczy, że wcześniej nie był wykorzystywany, ani przetwarzany w żadnym celu. To w zasadzie synonim virgin wool. Jeśli tkanina, bądź dzianina posiada znak woolmarku, to bez wątpienia mamy do czynienia z czystą, żywą wełną. Merino wool – oznacza wełnę pozyskiwaną z owiec rasy merynos. To najszlachetniejsza odmiana, odznaczająca się niezwykłą delikatnością i miękkością. Jej włókna są bardzo cienkie o średnicy 11 – 24 mikrometry. Wełna merino nie "gryzie" dlatego wspaniale nadaje się na szaliki, golfy i skarpety. Świetnie też wchłania wilgoć nie tracąc przy tym właściwości grzewczych dlatego czapka z tej wełny będzie dawał ciepło nawet noszona w deszczu. Często na metkach (szczególnie w dzianinach) widnieje napis fine merino lub superfine. Oczywiście wiąże się to z poziomem jakości. Fine będzie lepsza od zwykłej merino, a extra-, czy superfine będzie górowała nad fine. Lambswool – taki zapis informuje nas, że wełna została pozyskana w procesie pierwszego strzyżenia z jagniąt mających niespełna rok (często w ok. siódmym miesiącu życia). Taki surowiec jest bardzo miękki, delikatny i puszysty. Woolmark – jest to znak handlowy należący do AWI (Australian Wool Innovation) – organizacji promującej wyroby z wełny australijskich owiec, głównie merynosów. Znaku mogą używać jedynie licencjonowani producenci. Sygnatura woolmarku na naszywce jest gwarancją doskonałej jakości, czystej, żywej wełny. Alpaca - to rzadko spotykany materiał. Wełna Alpaca pozyskiwana jest z lamy, ale tylko raz na dwa lata. Z jednego zwierzęcia można pozyskać maksymalnie ok. 3-4 kg wełny. Jest wykorzystywana do produkcji wysokiej jakości delikatna, miękka, błyszcząca. Jeżeli występuje w składzie materiału, obok np. wełny to znacznie podnosi jakość tkaniny. Kaszmir jest jednym z najdroższych i najrzadszych materiałów. Kaszmir to oczywiście też wełna tyle, że z kóz i to wyłącznie tych żyjących w mroźnym klimacie. W celu uzyskania kaszmiru kozom wyczesuje się sierść na brzuchu, gdyż tam jest miękka i ma długie włosie. Kaszmir jest materiałem rzadko spotykanym, a jego pozyskanie jest czasochłonne. Kozy można wyczesywać tylko raz w roku, a z jednego zwierzęcia uzyskuje się 100-200 gram materiału. Zaledwie 5 milionów kilogramów kaszmiru jest rocznie produkowanych na świecie (wełny owczej dla porównania 2 miliardy kilogramów). Nie dziwi więc wysoka cena kaszmiru, który jest materiałem luksusowym stosowanym wyłącznie w produktach klasy premium. Najwięcej kaszmiru pozyskuje się ze zwierząt żyjących w Himalajach ale najlepszy jest ten z kóz żyjących w Mongolii. Największym odbiorcą tegoż najszlachetniejszego kaszmiru jest Ermenegildo Zegna. Tkaniny z tego surowca są zaskakująco cienkie, a jednocześnie ciepłe i miękkie w dotyku. TWEED to wełna tkana z przędzy zgrzebnej. Pierwsze tweedy uszyto w Szkocji i do dzisiaj szkocki tweedy jest najbardziej pożądany chociaż robi się je również w Anglii, Irlandii, a nawet Włoszech. Zadaniem tego materiału była ochrona przed chłodem stąd jego bardzo ścisła struktura splotu. Wełna zgrzebna to ta, która powstała z włókien wełny nie czesanej, bardziej szorstkiej i twardej. Kiedyś było to uważane za wadę, dzisiaj właśnie ta szorstkość jest postrzegana jako zaleta. Typowym przykładem materiału z wełny zgrzebnej jest tweed właśnie. Najwyżej ceniony jest szkocki tweed Harris, niewiele mu ustępuje irlandzki Donegal. Flanela jest materiałem, uwielbianym za jego miękkość, ciepło i przyjemny chwyt. Flanela odbija światło, dzięki czemu wzory i kolory na niej są jakby rozmyte, kojarzące się z dziełami impresjonistów. Flanelę można zrobić z wełny (używa się do tego specjalnych drucianych szczotek, którymi drapie się włókna tak by powstał delikatny meszek) oraz bawełny. Dodatkowo flanela faktycznie ma zdolności termoizolacyjne lepsze niż zwykła wełna/bawełna. Tkalnie: Ważne jest nie tylko skąd pochodzi materiał ale też i kto utkał z niego tkaniny: LORO PIANA Marka Loro Piana została założona w 1924 roku przez lokalnego handlarza wełny Pietro Loro Piana, jednak sama rodzina Loro Piana zajmowała się handlem wełną oraz innymi luksusowymi tkaninami już od początku XIX wieku. Po II Wojnie Światowej kuzyn założyciela – Franco Loro Piana, przejął kontrolę nad firmą, rozwinął i wprowadził na rynki zagraniczne, wielokrotnie zwiększając obroty. Obecnie marka handluje ultra luksusowymi tkaninami pochodzącymi z najróżniejszych źródeł na świecie, od Australii i Nowej Zelandii, po Himalaje i Andy. Z tkanin Loro Piana korzystają najbardziej luksusowe marki na świecie Kiton, Brioni, czy słynni krawcy z Savile Row. Loro Piana na całym świecie słynie z kolekcji ubrań wykonanych z najdelikatniejszej i najbardziej luksusowej wełny na świecie – z andyjskiej wikunii. Ceny kilograma tej wełny niejednokrotnie na czarnym rynku przewyższały cen złota. Płaszcz wykonany z tej wełny kosztuje 100 tysięcy euro. Ermenegildo Zegna: Marka Ermenegildo Zegna została założona w 1910 roku i do dnia dzisiejszego pozostaje w prywatnych rękach rodziny Zegna. W 1980 roku otwarty został pierwszy sklep markowy w Paryżu. Mimo wielokrotnych propozycji rodzina Zegna nie zdecydowała się na sprzedaż udziałów w firmie, chcąc mieć pewność, że tradycja będzie kontynuowana. Firma handluje najwyższej jakości tkaninami z całego świata: kaszmirem z Mongolii, wełną z Nowej Zelandii, moherem z RPA czy wspomniana już wikunią z Peru. Najlepszy moher na świecie pochodzi od młodych kóz z Angory, hodowanych właśnie w Południowej Afryce, a Zegna jest największym na świecie odbiorcą moheru od koźląt z Angory. Najlepszej jakości kaszmir pochodzi z mroźnych stepów Mongolii dzięki niepowtarzalnej jakości włókien i długości włosia, skąd właśnie sprowadza go Zegna, która znana jest ze swoich tkanin z kaszmiru. Również wełna jest dobierana pod kątem najwyżej jakości i kupowana na aukcji w Australii. Zegna nawiązała również współpracę z konsorcjum zajmującym się dystrybucją wikunii i ma dostęp także do tego wyjątkowego materiału. Dzięki doborowi materiałów najwyższej jakości nazwisko Zegna stało się synonimem sukcesu w branży. Vitale Barberis Canonico W 2013 firma obchodziła 350-lecie istnienia. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą już z 1663, ale współczesny zakład został oficjalnie założony w 1936. Obecnie firma zarządzana jest już przez trzynastą generację Vitale. Według niektórych snobów jakość tkanin Vitale Barberis Canonico jest nieco niższa od tych spod znaku Loro Piana czy Zegna. Wpływ na taką ocenę ma prawdopodobnie brak własnej linii odzieżowej, w przeciwieństwie do dwóch wymienionych wcześniej marek, ponieważ znawcy mody stawiają tkaniny Vitale bardzo wysoko w hierarchii jakości materiałów. Wskazują, że Vitale Barberis Canonico jest bardziej rozprzestrzeniony i dostępny na całym świecie, bardziej otwarty na nowe projekty marketingowe. To obecnie najbardziej znana włoska firma dostarczająca tkaniny. Vitale Barberis Canonico, podobnie jak Loro Piana jest twórcą i fundatorem nagrody dla producentów wełny najwyższej jakości – Wool Excellence Award. Nagroda jest formą wyróżnienia dla australijskich dostawców wełny. Fundatorzy biorą pod uwagę nie tylko jakość wełny ale także etyczną hodowlę owiec oraz wpływ na środowisko naturalne. Na rynku australijskim VBC działa od początku lat 70. Inicjatorem eksplorowania tego rynku był Alberto Barberis Canonico, który celem było znalezienie idealnej wełny. W tym celu należało przeanalizować i wypróbować wszystkie gatunki wełny, które istnieją na świecie. Istotą było zrozumienia zasad ich produkcji i późniejszego wykorzystania, tak by odpowiadały one wymaganiom przyszłych klientów. Pierwszym laureatem nagrody została rodzina Hawksford, która zajmuje się hodowlą owiec Saxon Merino z regoniu Glenburnie. Obecnie podstawową bazą tkanin jest wełna Merino z Australii, kaszmir z Chin i Mongolii oraz moher z Południowej Afryki. Opisy elementów garderoby męskiej: Knit - czyli krawat wełniany. Knity, w przeciwieństwie do tradycyjnych krawatów, wykonuje się z dzianiny (wełny lub jedwabiu) co nadaje im charakterystyczny prześwit (dzięki dużemu wrobieniu przędzy) i zapewnia wysoką elastyczność. Najbardziej charakterystycznym wyróżnikiem krawatów dzierganych jest ich ścięty na płasko, niespotykany w przypadku innych rodzajów krawatów koniec ( Na rynku (także w naszym salonie) można też spotkać egzemplarze charakteryzujące się tradycyjnie trójkątnym wykończeniem. Choć krawat dziergany może wydawać się wynalazkiem ostatnich lat, datuje się ich powstanie na lata dwudzieste XX w. Knit stał się popularny po tym jak zaczął go nosić agent 007 grany przez Seana Connerego. Swobodną elegancję knita doceniali także członkowie zespołu The Beatles, a jego niekomfornistyczny charakter ikona amerykańskiego casualu James Dean. Dzięki tej niesłychanej uniwersalności knity stały się popularne zarówno wśród rekinów Wall Street jak i studentów amerykańskich i brytyjskich uczelni. W Polsce niestety nawet dziś, w dobie internetu, założenie knita nadal budzi zdziwienie, a szkoda bo to wspaniałe uzupełnienie każdego smart casualowego stroju. Poszetka - to ozdobna chustka wkładana do kieszonki w marynarce, tzw. brustaszy. Ciągle pokutuje w Polsce mniemanie, że nazwa tej kieszonki to butonierka co jest całkowitą nieprawdą. Butonierka bowiem to ozdobna dziurka w klapie marynarki i można w nią włożyć co najwyżej goździk, a na pewno nie poszetkę. Ten element garderoby będący nieodłącznym elementem strojów formalnych (np. smokingu) coraz odważniej wkracza do mody smart casualowej i słusznie bowiem poszetka jest prawdziwą kropką na I, umożliwiającą nadanie każdej stylizacji własnego charakteru i jej zidywidualizowanie. Najpopularniejszym materiałem, z którego szyje się ten dodatek to jedwab. Najrzadszymi i najbardziej cenionymi są poszetki z wełny i kaszmiru, ręcznie obszywane. Tradycyjna jej wielkość to 40x40 cm. Popularne są też nieco mniejsze poszetki 38x38 cm lub nawet 30x30 cm.

Jeśli w środku koła na metce bluzki znajduje się litera A - to możesz prać ją we dowolnych typach rozpuszczalników organicznych, Jeśli w środku koła na metce bluzki znajduje się litera P - dopuszczalne jest czyszczenie tkaniny za pomocą rozpuszczalników węglowodorowych,

Odbierz 20% zniżki na swetry Nadchodzi zima, bądź przygotowany. This email was sent October 24, 2023 6:31am. Email sent: Oct 24, 2023 6:31am. Save. View in Dark Mode. ^{PL/PES – poliester. AC – akryl. PAC – poliakryl. Tkaniny lniane. Znane ludzkości od tysiącleci – szybko zapomniane, gdy wynaleziono włókna syntetyczne, całkiem niedawno znów wróciły do łask. Ze względu na dużą przepuszczalność są idealne w okresie upałów. Na dodatek len ma właściwości antyalergiczne i antyseptyczne.} ^{Pierwszym i najważniejszym oznaczeniem na metce jest symbol prania. Podpowiada czy ubranie można prać w pralce, czy musimy zrobić to ręcznie. Miska z wodą oznacza, że ubranie należy prać ręcznie. Jeśli jednak twoja pralka ma tryb „pranie ręczne” to możesz włożyć do niej ubranie.} Jn2yTs.

1wnj9bjxna.pages.dev/10

1wnj9bjxna.pages.dev/84

1wnj9bjxna.pages.dev/63

1wnj9bjxna.pages.dev/69

1wnj9bjxna.pages.dev/17

1wnj9bjxna.pages.dev/45

1wnj9bjxna.pages.dev/67

1wnj9bjxna.pages.dev/71

oznaczenia na metce odzieżowej